Baba Adamdı Kemal Çalışkan..
Günlerden Pazar.. Yine bir Babalar Günü..
Aslında dün yani Cumartesi günü farklı bir yazı hazırlamıştım..
Vazgeçtim..
Öfkeyle yazılmış bir yazıydı, iptal ettim…
Sevgili Dostum Ağabeyim Kemal Çalışkan’ın aramızdan ayrılışı üzerinden yaklaşık 2 ay geçti..
Hastanede yoğun bakımdayken mümkün mertebe yanında olmaya, ailesi ve tüm dostlarıyla birlikte hastane bahçesinde güzel haberleri beklemeye gayret ettim..
Son nefesini verdiği gün ise dünyam başıma yıkıldı..
Cenaze törenine gittim ama uzaktım.. İnanmadım ve inanmak da istemedim..
Cenaze sonrası taziye evine gidemedim..
Ayaklarım geri geri gitti..
Yedisi çıktı Mevlidi’ne gidemedim..
Kırkı çıktı yine gidemedim..
Peki nasıl dostsun sen diyenler olacaktır..
Haklısınız da..
İnanmadım, inanamadım aramızdan ayrıldığına..
Doğan Kırtasiye’de mavra muhabbet yaptığım, dertleştiğim ağabeyim sevgili Kemal Çalışkan’ın öldüğüne inanmak istemedim..
Çok değerli adamdı, Adam gibi adam..
Sevgili dostum babalar günün kutlu olsun..
Bahattin’i ve Kübra’yı ve yengemi de hiç arayamadım..
Ne olur hakkını helal et..
Senin bu dünyadan göçtüğüne ve aramızdan ayrıldığına hala inanmak istemiyorum..
Sen, hep yüreğimizde yaşayacaksın Kemal Abi.. Babalar günün kutlu olsun..
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!