Yoruldum, Veda Yakın !

 

Yorgunluğum her halime yansıyor,

Yılların zorlu mücadelesinden galip çıkmanın haklı yorgunluğunu atmak pek de mümkün gibi durmuyor !

Kafa yorgun, beden yorgun, ayaklarda adım atacak güç kalmamış …

Artık en küçük bir haksızlığa bile tahammül kalmıyor,

Kimin ne düşündüğünün çok da bir önemi yoktu aslında,

Yol değil, yolculuk güzeldi ya,

Yolun sonu da görünüyordu aslında,

Kimine göre kader,

Kimine göre de kendim ettim kendim buldum !

Zihnimi tüm olumsuzluklardan arındırmak,

Biraz daha olumlu bakmak isterken,

Yine bir çelme denemesi geliyor en yakınlarından,

Yine düşmedik,

Yine dik yürüyüşümüz sürüyor emin adımlarla,

Yolumuza döşenen taşlardan merdivenler, kuleler yapalı çok oldu da,

Birileri yine akıllı durmuyordu,

Tahtarevelli de tek başına olduğunu zannedenler,

Diğer tarafında kimin olduğunu unutmuşa benziyor !

 

Kime ne zaman denk gelir bilemem ama

Kendi namıma yolun sonunu hissetmeye başladım,

Yoruldum !

Kalp kırmak istemiyorum veda ederken,

Hissediyorum, gidiş yakın,

Üzmek istemiyorum kimseyi veda yakın,

Helalleşmek istemiyorum bazılarıyla,

Bazı haklar helal edilmez, can yandı kül oldu,

Gidiş yakın !

Bu yazımı unutmayın, biliyordu hissetmişti dersiniz !

Hayal ettiğim herşeyi yaptım,

Hedeflerime bir bir ulaştım,

Benim de gidecek yerim, yurdum kalmadı ebedi alem dışında,

Gidiş yakın !...

Kimseden helallik istemedim, istemeyeceğim de…

Bu vedada gidiş yakın,

Daha fazla zorlamamak lazım, 

Veda yakın !