Skip Navigation Links
Enerjisa-Toroslar

Ve biz büyürken kirlendik !...

Bizler büyüdüğümüz zaman sorunlarımızın, sorumluluklarımızın arttığını düşünür kendimizi bir çıkmazda hissederiz.

Işılay Köybaşı

Gazete Köşesi   A+a-

 Ve biz büyürken kirlendik !...
Bizler büyüdüğümüz zaman sorunlarımızın, sorumluluklarımızın arttığını düşünür kendimizi bir çıkmazda hissederiz.
Oysa ki, çıkmaz olarak gördüğümüz durumlar bile bizlere tecrübe kazandırır.
Ne yaşamış olursak olalım, neler atlatmış olursak olalım dünü unutup geleceğimize yön vermek için koştururuz hep.
Bu koşuşturma içerisinde hatırımızda kalan ve boşluğunu kimsenin dolduramadığı anlarımız gelir aklımıza, çocukluğumuz…
Geride bıraktığımız oyuncaklarımız, saflığımız ve dert edindiğimiz tek şeyin anne babamızın bize oyuncak almayışı.
Ne kadar büyüdüğümüzü düşünürüz ve ne zaman büyüdüğümüzü…
Peki büyüyor muyuz gerçekten?
Büyürken saflığımızı yitirdiğimizin farkına varmadan.
Her şeyi geride bırakarak, düşünmeden ilerlemeye çalışırken de unutuyor muyuz kendimizi?
Bu sorular nasıl cevaplanır, ne denir bilmiyorum ama bildiğim tek şey ne kadar uzağa koşmak istersek isteyelim, dönüp arkamıza baktığımızda en uçta gördüğümüz tek şey çocukluğumuzun olduğudur.
Bir yanımız çocuk kaldıysa saf kalabilmeyi başarmışız demektir.
Çocuk kalbi kin tutmayı bilmez çünkü…
Onlar yönetmeli bu dünyayı.
Biz büyüdükçe kirlenen dünya bir tek onların heyecanlı bakışlarıyla, minicik yüreklerinde taşıdıkları kocaman sevgilerle ayakta kalabilir.
Bir tek onlar kötü olmayı beceremezler…
Kaybetmek istemeyeceğimiz, hafızalarımızdan tek bir karesinin bile silinmesine izin vermediğimiz en kıymetli zamanlarımız!
Mutlu olmanın hakkını verdiğimiz ama büyüyünce ne olmak istersin sorusuna ‘mutlu olmayı isterim’ demeyi akıl edemediğimiz, düşünemediğim yıllarımızı…
Sonra bir şey oldu bize.
Büyüdük…
Kin kattılar, öfke kattılar küçük bedenlerimize.
Ailemizin bulunmamızı istedikleri konumlar, istekleri doğrultusunda seçilen meslekler bizi biz olmaktan çıkaran her şey.
Korkunç bir gerçekti bu.
Sevgisizlik üzerine kurulmuş hayaller, başarısıyla bir yerlere gelmiş fakat mutlu olmayı unutmuş kalpsiz bedenler yarattık!
Çocuklara, çocukluğa ait ne varsa büyürken yaktık yıktık hepsini.
Hayatın bu kadar acımasız olduğunu düşünememiştik hiç, bizleri bu denli yıpratacağını bilemezdik çocuktuk.
Sevdik, sevildik, güldük, oynadık…
En çok istediğimiz şey büyümekti
Ve biz büyüdük kirlendi dünya....
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!
Adınız
:
Mail
:
Mesajınız
:
Bu içeriğe ilk siz yorum yapın!
yazar'ın diğer yazıları
makale kategorileri
öne çıkanlar