Ya Rab…
Yunus aşkıyla bağlandı sana.
Duam-ı kabul eyle imana.
Açansın rahmetini dünya âleme.
Ne olur beni kula kulluk edenden eyleme.
Bir ömrüm var, onu sen verensin.
Kullarını yaradan-ı seyre-i âlem edensin.
Gönül eyler ise gazabından uzak edersin.
Canı canana hak-ı âleme Murad-ı eylersin.
Hayra-ı eyle-i gönülden eder ise insan.
Bilinmez hangi makberden gelecek ihsan.
Rab rahmetiyle kullara eylemiş ihsan-ı nisan.
Sakın etme Rab’ımın kullarına müşkül-i lisan.
Yıldırım düşer göklerden bilinmez ne eder adama.
Bak nasıl uzak kaldı âşıklar dünya malına.
Bırak gelsinler buhur koysunlar yeşillenmiş toprağına.
Susuz imanla kalma, duanı et Rab’ıma.
Eyler elbet, Murad-ı ihsan kullarına.
Rahman ve rahimdir müşkül-i yaran etmez karıncaya.
Baş tacı etti Sultan Süleyman’a.
Elbet duyulur edilenler sonsuzluğun Cihanına.
Bırak etme artık kirişi lisan, kalsın sende bir zerre ihsan.
Kuran’da yazılmış ayet-i kiram.
Bir zerre kötülük eden bulur Rab’dan sürçü lisan.
Nereye böyle gidersin ey Âdem-i İnsan.
Sağlıklı yaşam dileğiyle…
SOSYOLOG MEHMET GÜVEN
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!