Bir yaşam sevdasıdır uğruna verdiğimiz savaş.
Bilinmez ki hangi makberden gelecek o yaş.
Var git diyemezsin,
Gözyaşıyla kara toprağa sarılmış anaya.
Sanki bir can yeşerecek, topraktan, damlayan yaşıyla.
Kalkıp gidecektir elbet, sarıldığı makberden.
Çünkü zorunludur yaşamaya…
Ardımızdan gelecek var diyerekten.
Var git, yol açmaya onlara.
İsyan etsek neyine, yürek taşıyoruz kimine.
Bir kara bulut var gökyüzünde.
Duruyor ta tepemizde
Onu dağıtmak için bak doğuyor güneş.
Umut doğar belki yaşamaya.
Yeşeren filizin altında yok olan çekirdeğe.
Tekrar bak, aldanmak gözyaşına niye?
Olmaz deme, olacak elbet.
Bu hüzünlü şarkının ardından geleceğe.
Sağlıklı yaşam dileğiyle…
Cep: 0 538 051 37 70
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!