Kur’an-ı kerim den ayet cımbızlayıp, halk arasında nifak tohumları ekmek, siyasal İslamcıların en kullanışlı sermayeleridir.alabildiğince fütursuz,alabildiğince sorumsuz ve alabildiğince yalan. Son günlerde basında yer alan, bir yerel yönetim kurumunun otobüs duraklarına asılan afişlerde, bunun en yeni örneğini görmekteyiz. Billboardların sahibi bu kurumun bağlı olduğu siyasi partinin en samimi dostları, düşman ve dost alınamaz dedikleri taraflar olsada bu böyledir.yahudilerden madalya alan liderlerine hakaret olsada böyledir. (öyle ya Yahudiler düşmanlarına madalya vermeyeceğine göre) bu tür insanların ruh halini,dil terminolojisinde tarif edecek bir sözcüğün olmadığı kanaatini taşıyorum. Eğer bizim haberimiz olmadan trump ve şürekası Müslüman oldu ise, onu da bilmiyorum.

Sözkonusu ayetin iniş sebeplerini,sabık ve siyakını (öncesi ve sonrasını)dikkate almadan yorumlayıp bir bütünün içinden çıkarıp anlamlandırmak,tam da onların amacına hizmet etmiş olur. Ama asla ilahi murada ve anlaşılmasına hizmet etmez.

Bu ayeti , sabık ve siyakı ile beraber anlamlandırabilmek için, aynı surenin 41.ayetinden okumaya başlamak lazımdır.işte o zaman sebep sonuç ilişkisi ortaya çıkar ki akıl bunu emreder. Bu ayeti anlamlı kılan en büyük faktörlerden biri de hz.muhammad (saav) in din ile beraber bir devlet tesis etme uğraşıdır.zaten 41.ayetten başlayarak okumaya başlarsak bunu daha iyi anlayabileceğimiz kanısındayım.

Biliyoruz ki, İslâm’dan önce Medine’de Araplar’la birlikte Kaynukaoğulları, Nadîroğulları ve Kurayzaoğulları adında üç yahudi kabilesi mevcut olup Araplar’la aralarında dostluk antlaşması vardı. Araplar İslâm’dan sonra da bu dostluğu devam ettirmek istediler; fakat yahudilerle münafıklar görünüşte dost gibi davransalar da her fırsatta müslümanların aleyhine çaba harcıyorlar, özellikle Hz. Peygamber’in (saav) askerî planları hakkında müslüman dostlarından edindikleri bilgileri müşriklere ulaştırıyorlardı. Kur’ân-ı Kerîm, burada olduğu gibi birçok âyette müminleri uyararak kendilerinin dışındakilerin ister dinsiz olsun, isterse yahudiler ve hıristiyanlar gibi Ehl-i kitap olsun, müslümanların hayatî önem taşıyan sırlarını öğrenecek, muhtaç olduklarında kendilerini koruyacak derecede dostları olamayacağını ifade buyurmuştur (Âl-i İmrân 3/28, 118; Nisâ 4/144). Bundan o zaman öyle davranılması gerektiği rahatlıkla anlaşılabilir.

Ama bu onlara sebepsiz yere düşmanca tavır almamızı gerektirmiyor. Zira Kur’an müslümanlara karşı düşmanca tavır almayan gayri müslimlerle beşerî münasebetlerin iyi yürütülmesini, gerektiğinde onlara iyilik edilmesini, haklarında adaletli davranılmasını tavsiye etmekte, böyle yapanları yüce Allah’ın sevdiğini bildirmektedir (Mümtehine 60/8). Müslümanların menfaatine olduğu müddetçe onlarla uluslararası dostluk antlaşmaları imzalamakta da bir sakınca yoktur.

Nitekim Hz. Peygamber Medine’deki yahudilerle vatandaşlık antlaşması yaptığı gibi müşrik kabilelerle de ittifak antlaşması yapmıştır. Samimi dost edinilmeleri yasaklananlar ancak İslâm’a ve müslümanlara karşı düşmanca tavır alanlar, onlarla savaşmak ve onları yurtlarından çıkarmak için birbirlerine destek verenlerdir. Yüce Allah bu tür gayri müslimlerle dostluk bağları kuranları zalimler olarak nitelemiştir (Mümtehine 60/9; gayri müslimlerle ilişkiler, velî ve velâyet hakkında bilgi için bk. Bakara 2/257; Âl-i İmrân 3/28, 118; Nisâ 4/138-140, 144).

Suriye ve ırakta yüzbinlerce Müslümanın kanına giren işid in, İsrail ile olan dostluğunu,İsrail in onlara yaptığı lojistik desteği, bizim düşmanımız İsrail değildir diyen sözde islam fetvacılarını, şöyle bir düşünüp bir sonuca varmak en doğrusu olur sanırım. Kısaca böyle..

İslamınıza bakıp imrenerek dininize giren yoksa, imanınızı sorgulayın.hz muhammed (saav) günümüz islamı bu güzel sözün neresinde acaba?