Kim?

Belli bir grubun temsilcisi mi?

Yoksa halkın içinden halktan birisi olduğunu her fırsatta ortaya koyan mı?

Şu sözü çok seviyorum; Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz!!!

Bence de olmamalı!!!

Sözüm o ki;

Halk, kendinden, içinden, bağrından birilerini istiyor..

Şu ya da bu meslek grubundan bir çok üniversiteyi bitirmiş, kariyer filan değil!!!

Bir çok milletvekili aday adayı ile geziyoruz, toplantılarını takip ediyoruz..

Milletvekili aday adayı konuşuyor, biz dinliyoruz..

Bir de madalyonun diğer yüzü var;

HALK!!!

Halk ne diyor?

Bu çok önemli..

Adaylar konuşurken kulak kabartıyoruz..

-Ne kadar abartılı..

-Ne kadar kibirli..

-Ne kadar halktan biri..

-Ne kadar sade ve samimi..

-Ne kadar bilgili…

Halk bu!!!

Der…

Çünkü kendi seçeceği vekilinin ulaşılabilir olmasını istiyor..

Dinlerken göz temasını, ellerinde ellerini istiyor..

Seçime kadar önünde ceket ilikleyen adayın, seçildikten sonra karşısında ceket ilikleten olmasını istemiyor!!!

İlk gün ne ise sonra da öyle kalmasını istiyor..

180 derece değişen bir siyasetçi hiç değil!!!

Bunun içindir ki; siyasetçinin, milletvekilinin halkta karşılığı olacak..

Birlikte gezdiğim onlarca milletvekili aday adayının yüzde 99’u üniversite mezunu, mesleğinde ciddi kariyer yapmış isimler..

İçlerinde samimi olmayan, dokunmayan yok..

Yanlış anlaşılmasın..

Hani entellektüel birikim bazen köy yerinde ahırdan gelen tezek kokusuna burun kapattırır ya!

Tarlada çalışan Fatma teyzenin elleri toprak, çamur diye eli sıkılmaz ya…

Bunu da gördük zaman içerisinde..

Süslü edebi cümleler kurmak değilmiş siyaset..

Konuşmayı bilmemek, siyasetten anlamadığın halde, düşüncelerini, söylemek istediklerini cümlelere dökemediğin zamanlarda dahi; omzuna dokunmak Hasan emminin, ellerinden öpmek Ayşe teyzemin..

Kucağına almak, üstü başı kir içinde bir çocuğu ve yanağına samimi bir öpücük kondurmak..

Bilindik fakirlik ve geceli gündüzlü bir çalışmayla kazanılmış bir hayat hikayesi var Uğur Ağca’nın…

Nereye gitsem halk arasındaki konuşmalarda;, “Hadi inşallah olur.. Sözlerini duyuyorum..

İçlerinde bir çok siyasi partiye oy vermiş farklı yüzler, farklı hayatlar…

-Bugüne kadar geçmişini unutmadı, bundan sonra da unutmaz.. diyorlar..

Fakirlikten geldi, varlık içindeyken fakirlere sırtını dönmedi..

Yüz’ün üzerinde öğrenciye burs verirken, üniversite tahsilini ekonomik sıkıntılardan dolayı yapamamanın acısını yüreğinde hissetti ve başka fakir çocuklar okuyabilsin diye de burs miktarını her yıl arttırdı.

Geldiği yeri ve geçmişini unutmadı..

Samimi, doğal ve yürekten..

Hasan emmisinin, Hatice teyzesinin elini öperken samimiyetle.. 

Ayağında ayakkabısı olmayan, üstünde eski elbiseleriyle, kir – pas içinde küçük bir çocuğu kucağına alıp şöyle bir geçmişini hatırladı ve “Ben yendim fakirliği ve daha fakirliği yenmesi için yardım etmem gereken yüzlerce, binlerce insan var” dedi.

Bunların tamamı şovdan uzak, medyatik ortamların dışında…

Geçmişten tanıyorum, geçmişini unutmayan güzel kalpli, samimi ve doğal..

Her konuşmasında paylaşmaktan bahsediyor.. Sevgi dolu yüreklere dokunuyor..

Zaten dokunmanın, anlamanın, değer vermenin önemine dikkat çekiyor her fırsatta..

Bir çok toplantıda arkasında yüzlerce insan oluyor..

Dualarıyla…

Halkta karşılığın olacak…

Tahsilin ne olursa olsun…

Ekonomik durumun ne olursa olsun..

Tarlada izin olacak ki, harmanda yüzün olsun..

Ne diyor CHP Hatay Milletvekili Aday Adayı Uğur Ağca; Birlikten Rahmet Ayrılıktan Azap Doğar..

CHP’ye ve CHP’lilere de hep aynı şeyi söylüyor; Bir olun, beraber olun… Gönülleri fethedin..

Herkesi, herkesimi CHP çatısı altında toplayın..

Sakın ola ki, ötekileştirmeyin..

Bunları söylerken de bazen dili dönmüyor, söyleyemiyor ama herkes Uğur Ağca’yı çok iyi anlıyor ve yürekten bir alkış kopuyor toplantılarında..

Samimi, doğal ve yürekten..  O, Uğur Ağca…  

Payas, Dörtyol ve Erzin’in Hatay Milletvekili olarak önünde ceket ilikleten değil, milletin emrinde hizmetkar olmak istiyor..

Bugüne kadar olduğu gibi.. Bundan sonra da geçmişini unutmadan..

 

 

Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!