Skip Navigation Links
Enerjisa-Toroslar

“Çok Şükür Bugün de Ölmedik” diyorlardı !

Yüzlerce emekçimiz yine helalleşerek çıkmıştı evlerinden, o ölüm madeninden her çıktıklarında;

Burcu YILMAZ

Gazete Köşesi   A+a-

“çok şükür bugünde ölmedik” diyorlardı. Biliyorlardı zor olduğunu ama korkmuyorlardı. Korkarak evlerine ekmek götüremezlerdi. Orası emekçilerin ekmek ocağıydı.

Ve o korkunç tarih 13.05.2014, en kara gün Salı. O gün sustu ölüm madenin sesi, ve yerin üzerinden o madenin zehrine milyonlarca çığlık yükseldi. Çaresiz bekleyişler, sağ kurtulanlar için eksik olan sevinçler ve akıp giden gözyaşları yaktı bütün yürekleri. Yüzlerce emekçimizin çıktı cansız bedenleri ve tıpkı onların helal karası gibi karardı içimin mavisi. Tarifi var mı bu acının bilemem, kelimelerim anlatabilir mi kanayan duygularımı? Duyduğum her çığlık, gördüğüm her görüntü ve okuduğum her hikâye yüreğimi dağlıyor. Yetim kalan çocukların o masum gözyaşlarında eriyorum. Bir iğne gibi batıyor kalbime nefes alamıyorum. Üzülüyorum, ağlıyorum ve hatta öfkeleniyorum. Olamaz diyorum, olmamalı, olmamalıydı. Büyük bir ihmalkârlık sebebi, bu büyük bir sorumsuzluk. Bu işçilerin kaderi diye söylenenlerin vicdansızlığına kızıyorum. Sorumsuzluktan mı doğuyormuş kader? Üç gün değil ömür boyu yas ilan etseniz neye yarar? Bitmez içimizin matemi gitmez bu yaşadığımız karanlık.

Bu ateş milyonlarca insanın yüreğini yaktı belki ama en çok da ailelerini kül etti. Belki bir hafta, belki de birkaç ay sonra dinecek içimizin matemi fakat geride kalanların çıkmayacak üzerlerinden kömürün o kara rengi. Anaları öpemeyecek yavrularını, sevdikleri bakamayacak gözlerine aşkla ve çocukları koklayamayacak babalarını. Doyasıya sarılamayacaklar. Hep yaşlı olacak ailelerin gözleri ve sızlayacak ömür boyu yürekleri.

 

Ben şimdi;

Kömür karası ellerinden öperim seni madencim,

Haykıran sesinden kucaklarım seni madencimin annesi,

Sessiz ağlayan yüreğinden öperim madencimin babası,

Kanayan aşkının önünde eğilirim, madencimin sevdiği,

Ve sen!

Sen madencimin yavrusu,

Sana ne yapmalı söyle bana, baba kuzusu?

Sözlerim dindirir mi yangınını,

Büktüğün boynun kalkar mı?

Yapma emekçimin yavrusu

Dik dur sen ağlama

Ya da ağla, kanat kalbimizi

Seni akan gözyaşlarından öperken,

Dünyanın acımasızlığı altında erimek istiyorum.

Sen yavrum!

Sen büyü, gurur duy

Senin yediğin ekmek,

En helal ekmek

Asıl sen bize HAKKINI HELAL ET….

 
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!
Adınız
:
Mail
:
Mesajınız
:
Bu içeriğe ilk siz yorum yapın!
yazar'ın diğer yazıları
makale kategorileri
öne çıkanlar