Acısız Bir Zehir
Acısız bir zehirdi adın
Ama yine de ben,
Dilimin en korkulu zamanlarında,
Senin adını söyledim...
Her hecenin karanlığa boyun eğdiği,
O sessiz gece saatlerinde,
Sen, mehtaba ışık veren periydin
gözlerin ise acısız bir zehir.
Yağmurla gelen bir sis perdesi,
sardı gecenin en derinini.
Islak topraklar bıraktı ardında,
Bir cenaze merasimi gibi ağır ve itici…
Kendimden daha yakındı ölüm meleği.
Oysa daha çok gençti bu içimdeki.
Sen,
en berrak bahar sabahlarında uyanmam kadar
O sabahlardaki mutluluk kadar
Solmuş yapraklarıma can verirdin bana
korkmuş yüreğimi acısız titretirdin
Ve sarardın beni sarhoş edecek kadar.
Yabancı gemilerle sefere çıkmış gibi
Bırakmazdın beni güneşin memleketi bu diyarda
Acısız bir zehirdi ismin
Ama ben öleceğimi bile bile.
Gene de senin ismini söyledim.
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!